2025
Zomertocht - Zutendaal
zondag 27 juni 2025
Samen met Jacqueline
De Grot van Wiemesmeer
is een Lourdesgrot te Wiemesmeer, gelegen aan de Grotstraat.
De streek hier heette Hoeverveld, naar een boerderij die tevens uitspanning was voor de rijtuigen naar Maastricht. Een van de bewoners, Mathijs Thijssens, liet in 1907 een Mariabeeld langs de weg van Wiemesmeer naar Terboekt plaatsen. Iets verderop liet hij een Kruisbeeld plaatsen, dit alles uit dankbaarheid voor de genezing van een steenpuisten ziekte aan zijn been. Een van zijn dochters wilde later een Lourdesgrot op de plaats van het beeld, en Mathijs besliste dat dit een grote grot moest worden, naar het model van die te Edegem.
De grot kwam gereed in 1925. Toen echter in 1976 het plafond van de Sint-Jozefkerk instortte moesten de Missen elders worden opgedragen. Op zaterdagavond in de zomer werden er een Mis opgedragen bij de grot. Deze trok sindsdien meer bedevaartgangers en de bij de grot gebouwde bidruimte werd te klein. In 1993 werd de ruimte vergroot. Sindsdien werd de omgeving van de grot steeds verder uitgebreid en verfraaid. Er kwamen overdekte ruimten, er werden vele bomen en struiken geplant en een vijverpartij werd aangelegd. Van 2004-2005 werd door Toon Vanmechelen een reeks beelden vervaardigd die de Geheimen van de Rozenkrans voorstelden. Er werden drie kapellen gebouwd waarin deze beelden werden geplaatst. In 2009 volgde de oprichting van een Calvariegroep. Door dit alles was uiteindelijk een uitgebreid Mariapark ontstaan.
Sint-Jozefkerk (Wiemesmeer)
De eerste plannen voor de bouw van de kerk dateren van 1931. Als architect werd toen André Driessen uit Genk(1893-1976, o.a. ongeveer op hetzelfde ogenblik ook architect van het voormalige Sint-Jansziekenhuis in Genk) aangesteld die toen een voorontwerp maakte. In 1933 vroeg pastoor Jozef Geurts zijn vriend Joseph Coenen om hem hierbij te helpen, en deze bestudeerde de vervallen gotische kerk van de voormalige Abdij van Hocht, om aldus te Wiemesmeer een replica hiervan te bouwen. In 1935 begon de bouw van het koor en dwarsbeuk; in 1940 volgde het schip.
De wijding aan Sint-Jozef was waarschijnlijk geschied omdat de voornamen van de pastoor en van Coenen zo luidden. In 1948 werd Sint-Hubertus hieraan toegevoegd, vanwege de in Wiemesmeer plaatsvindende Hubertusfeesten.
Op 28 oktober 1976 stortte het gewelf boven de linkerbeuk in. Ook het orgel en het doksaal werden hierbij vernield. De diensten werden sindsdien geruime tijd in een plaatselijke zaal en bij de Lourdesgrot worden gehouden. Bij de restauratie moest de bouwkundig zwakke constructie worden verholpen, waartoe men uiteindelijk voor een metalen constructie koos die de gewelven en het dak met elkaar verbond. De herstelwerkzaamheden duurden acht jaar, dit onder begeleiding van architect-ingenieur Guido Walgrave uit Genk, waarna de kerk weer in gebruik gesteld kon worden.
In het begin van de 21ste eeuw werd een nieuwe renovatie doorgevoerd, dit keer onder het toezicht van architect Patrick Strackx, zelf wonende in Wiemesmeer.